Deil Martin Carandang

Siguro, more of yung baka yung personality ko din yung nag-help na makatawid sa araw-araw ng journey na to. Kasi although mukha kong extrovert sa paningin ng maraming tao, medyo introvert talaga ako. Kumbaga na practice ko na lang siguro sa sarili ko na, ah, kailangan medyo accommodating ka, ngiti ka pag maraming tao. Pero minsan, syempre, mafeel mo na nakaka-drain. Diba? Nakakaubos ng social battery. Pero, hindi rin kasi madaling mag-say no. So, bukod naman doon, kahit hindi madali mag-say no, humanap pa rin ako ng mga ways to enjoy kung ano man yung mga kailangan gawin, mga ginagawa pa. Siguro din, malaking factor yung pagiging gay man ko sa mga opportunities na nakukuha ko sa work, sa mga ginagawa ko ever since na nag-start ako sa career na to. Kasi parang sa community natin, di ba? Parang expected nila na, kay introvert ka o hindi. Mm-hmm. Well, ang term naman dito is pagbakla ka or pagbading ka, kailangan mag-perform ka. Perform ka ng ganito. Kailangan kaya mo to. Kailangan kaya mo yan. Kailangan part ka ng ganito. Tama. Di ba? Nagegets kita. Expectation. Yun yung mga expectations ng mga tao sa paligid na kailangan mong ma-fulfill kasi parang pag wala, pag wala ka nun or pag hindi mo na pe-perform yung mga ganun, parang...Ano ka na lang as a person, diba? Parang medyo may notion pa rin talaga sa maraming tao na kapag bading ka, medyo sa... Sabihin natin na parang medyo salot, ganun, or ano. Pero, madalas naman, yun nga siguro dahil kailangan nga mag-perform ng ganong mga tasks or mga expectations sila, nababago, or siguro kagandahan na lang din dun na obliga kang mag-progress para sa sarili mo. Yun naman, yun naman din siguro yung parang advantage. Kung baga parang na-aano yung limit. Kung baga nag- Napupush ka sa limits mo or minsan kahit hindi mo nga alam na wala kang kakayanan sa ganun. Didiscover mo na lang din na kaya naman din pala.

Growth in the Workplace