Deil Martin Carandang

Siguro, ano nga, yung dumadami din, hindi lang, yung library kasi namin parang hindi lang siya pinupuntahan just for the sake na makakuha ng kailangan nila sa klase or kailangan nila sa performances. Kasi kung tutuusin, ang dami na ngayon makukuha na nila online. Makukuha na nila from their professors, from their colleagues. Pero parang malaking factor na kahit bihira kami magpa-event, wala man kaming mga pakulo kagaya ng ibang unit libraries. Pagka let's say Halloween season, mga ano. Kung baka meron kaming enough na engagements sa mga students namin para mas mahikayat namin silang gumamit ng library at ng library services. Medyo napansin ko na dumami yung mga usually pa na mga “masusungit” na professors. Medyo bumibisita na sila sa amin. Kasi parang natutuwa naman sila sa, siguro yung pagiging, ano ba, pagiging bading ko. Oh my God, okay. Nakaproud naman. Kaya ilagay natin doon sa parang term na, yung ngayon kasi, di ba, parang ‘bakla mo,’ parang ‘kabaklaan mo.’ Yung kabaklaan ngayon, parang medyo positive na din eh. Positive na, tama. Para ibig sabihin, may mga pakulo. Parang sabihin, ‘anong kabaklaan na naman yan?’ Dati, pag narinig natin yan. Magpapantig yung ano, parang nilalait ka. Yes, parang gumagawa ka ng kasalanan, diba? Pero ngayon pag sinabi, oh anong kabaklaan yan? Sali kami. Ganun na yung mga pakana ngayon. Yun nakakahappy kasi parang pag pumunta sila minsan sa library. Hahanapin na nila ako parang, oh ano, Deil baka pwedeng mag-collab tayo sa ganyan, i-forward mo naman sa kay boss. Ganyan, ganyan. Baka pwede itong projects na ganito. Ganyan. Nakakatuwa naman. Nakakatawa naman yung, dahil nga sa'yo. Dahil sa kabaklaan. Parang, nagkakaroon ng engagement. Ngayon nakakatawa na yun. Pag narinig mo, anong kabaklaan na natin ngayon? Parang gano'n.

Recognition and Visibility